https://www.linkedin.com/pulse/waarom-ouderverstoting-kindermishandeling-olivier-vanhaelen/
vertaling : Karen Woodall: “Why Parental Alienation is Child Abuse and Why Punishing Such Abuse Can Never Rebound on a Child.
onderstaande tekst is een vrije vertaling van een overtuigend opiniestuk van specialist en expert Karen Woodall.
Waarom is ouderverstoting kindermishandeling ?
Waarom bestraffing van dergelijke mishandeling nooit negatief effect kan hebben op een kind?
Een ouder breekt het been van zijn kind en beweert dat het kind gevallen is. Een ouder kneust het kind en zegt aan het kind dat het z’n eigen schuld is. Een kind wordt seksueel misbruikt. Een kind wordt verwaarloosd en moet voor zichzelf opkomen. Een ouder start een haat- en lastercampagne op tegen de andere ouder door het kind er door middel van een bonte valse, doch explosieve weerspiegeling van te overtuigen dat die gevaarlijk en schadelijk is,
Vraag: Welke van deze voorbeelden zijn kindermishandeling en welke niet ?
Antwoord: Alle voorbeelden zijn kindermishandeling.
Vraag: Welke zouden moeten bestraft worden en het kind moeten voorkomen te worden er door te lijden ?
Antwoord: Alle
Volgens het hoofd van de CAFCASS (Children and Family Court Advisory and Support Service) blijkbaar niet. Hij vertelt deze week in The Telegraph in een enigszins verbijsterende getuigenis dat ouderverstoting kindermishandeling IS, maar dat die mishandeling niet kan bestraft worden omdat die straf “een repercutie op het kind” zou hebben. Dit reflecteerd maar al te goed wat te veel professionelen, die geconfronteerd zijn met dit afschuwelijk probleem, geloven: ouderverstoting gaat over ouders die zich misdragen, het is een conflict en het betreft beide ouders en niet één enkele ouder. En zelfs indien het alleen acties van één ouder tegen de andere betreft, is het per slot van rekening gewoon een meningsverschil. De verstoter straffen zou alleen maar het kind doen lijden….
Verkeerd, verkeerd, verkeerd. Verkeerd op zoveel punten!
Ouderverstoting gaat NIET over meningsverschillen. Het gaat over machtsuitoefening van één ouder op de andere door het kind als middel, en controle als doel, te gebruiken.
Ouderverstoting gaat NIET om een conflict tussen twee ouders, zelfs al lijkt het zo voor naïeve of wereldvreemde professional. Het gaat om acties van één ouder (meestal een ziekelijke ouder) die bewerkstelligt dat het kind de andere ouder verstoot, Deze voelt zich verstoord, gekwetst, niet gehoord en dikwijls kwaad omdat er geen hulp voorhanden is.
Ouderverstoting gaat NIET om (zich?)misdragende ouders. Het gaat om één ouder die zich misdraagt en de andere die in een wanhopige strijd tot behoud van z’n relatie verwikkeld raakt.
Ouderverstoting IS kindermishandeling. Het is schadelijk voor het kind indien niet tussenbeide gekomen wordt EN het een halt toe te roepen EN de dader niet te straffen indien deze niet ophoudt en niet kan inzien wat hij heeft aangericht.
Als ik het verhaal hoor dat de tussenkomst bij dergelijke kindermishandeling een weerslag zou hebben op het kind maakt me bezorgd dat alleen al het begrip ouderverstoting door de CAFCASS beschouwd wordt als iets waartegen niets kan worden ondernomen. In het andere geval wordt dra de idee verondersteld dat therapie een noodzaak is voor deze families. (Dit is gewoonlijk het vervolg op de idee dat er niets hoeft ondernomen te worden.)
Feitelijk wordt de kindermishandeling gewoonweg verdergezet door de verstoter indien er geen degelijke tussenkomst en een strenge juridische controle voorzien wordt, geruggesteund door harde krantenkoppen om verstotende ouders af te schrikken. Door de idee van CAFCASS’ hoofd dat bestraffing een uitwerking op het kind zal hebben naar voor te schuiven, wordt ongelukkiglijk het signaal gegeven van doe maar rustig voort, we kunnen je toch niet tegenhouden.
Verstotende ouders KUNNEN we een halt toeroepen om hun kind(eren) erge schade toe te brengen. Een verstotende ouder is met niets intenser bezig dan met het vooruitzicht van de verandering van woonplaats (machtsoverdracht) en niets onderscheidt een werkelijk ziekelijke verstotende ouder van diegene die zichzelf snellerin een gewetenloze strijd geworpen heeft met de andere ouder dan hem te bedreigen.
Mijn dagelijkse bezigheid is werken met verstoten kinderen. Dat is mijn job. Niemand kan mij wijsmaken dat ouderverstoting geen ernstige kindermishandeling is, net zoals niemand mij kan wijsmaken dat dergelijke ernstige mishandeling niet moet gestopt worden. Evenmin dat de kinderen er niet zouden moeten voor behoed worden. Evenmin dat een moedwillige ouder die niet ophoudt niet streng zou moeten aangepakt worden. Wanneer baby P gestorven is, riepen we allemaal moord en brand. Waar is de identiek verontwaardigde uitroep wanneer de geest en psychlogische identiteit van kinderen vernietigd worden door verstotende ouders ?
Bij de ergste gevallen die ik meemaakte, is de geest van kinderen verziekt alvorens ze gered kunnen worden. Zo verward, zo verstoord en volkomen versmolten met de geest van de verstotende ouder dat hun geestesgezondheid aangetast is. Een verstoten vader vertelde jaren later over zijn dochter nadat hij haar in een psychiatrische instelling terugvond “kleine kinderen hebben te lijden, want als volwassenen blijven ze dat doen”.
Over andere vormen van fysische-, mentale-, emotionele- of psychologische mishandeling zouden we nooit zeggen dat ze onbestrafbaar zijn, want dat zou een impact hebben op het kind. Waarom bestempelen we dan ouderverstoting als dusdanig ?
Omdat inderdaad de realiteit van mishandeling die ouderverstoting is, er eigenlijk in bestaat een kind terug te dwingen naar het coping-mechanisme van een kinderlijk gesplitste geestestoestand, niet perfect begrepen wordt door overheids instanties en andere diensten. Resultaat: het blijft beschouwd als een meningsverschil of een zaak van ouderlijke rechten. Het is geen van beide!
Ouderverstoting is een ware vorm van geweldpleging op het kind van wie men het recht op onschuldige en zorgeloze kinderjaren ontneemt. Het dringt kinderen problemen van volwassenen op waar het niet in ingewijd is en het beschadigt hun psychologische en zelfs hun biologische ontwikkeling. Het is een blijvende beschadiging die generaties later kan teruggevonden worden zo een erfdeel dat geen enkel kind ooit zou mogen erven.
Het beschadigt de toekomst van het kind door belemmering van vooruitzichten. Het creëert angst en woede die ondraaglijk zijn evenals niet aflatenden angsten die het kind niet aankan vanwege onderdrukte schuld- en schaamtegevoelens.
Een kind tegen deze schade beschermen door middel van de strengste beschikbare interventies en bestraffing kan nooit op het kind effect hebben. Het kan enkel een vrijstelling betekenen tot een vredevol leven in goede gezondheid.
Iedereen die op het vlak van familiale scheiding werkt, zou dat moeten weten.
vrij vertaald
#ouderverstoting #pas #parental #alienation #gender #oudervervreemding #loyauteitsconflict #echtscheiding #divorce #partnergeweld #kindermishandeling #vechtscheiding #psychologisch #emotioneel #geweld #slachtscheiding
Recente reacties